Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Και σιγά μη πω "καλό χειμώνα"


Και σιγά μη πω "καλό χειμώνα".

Όχι φίλοι μου, δεν θα παίξει η φράση σε μένα!

Δεν θα κάνω τη χάρη στον γερούλη με το παλτό, το σκούφο και τα μακριά λευκά γένια να με "ρίξει" από τώρα. Οκ, να σεβαστώ τα χρόνια του, να τον βοηθήσω και να περάσει το δρόμο απέναντι, αν τύχει και η άτιμη ζωή τον φέρει μπροστά μου ( ...για να πάει αλλού), αλλά δεν θα τον υποδεχτώ και με κόκκινα χαλιά στρωμένα και τυμπανοκρουσίες. Ούτε καν με ένα απλό "καλώς όρισες".

Μια μπόρα και μια ψύχρα δεν υποδηλώνει έτσι κι αλλιώς τον ερχομό του και δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί να παρακάμπτεται μια ολόκληρη εποχή για να δώσει τη θέση του στην επόμενη. Ξέρετε μετά τον Αύγουστο που είναι ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού, είναι ο Σεπτέμβριος ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου και όχι ο Δεκέμβρης ο πρώτος μήνας του χειμώνα. Τότε ίσως ναι όταν αρχίζουν οι βιτρίνες να ντύνονται με τα κιτς φωτάκια και στολίδια των Χριστουγέννων λέμε: "...να πλησιάζει κι ο χειμώνας". Τότε ..  όχι τώρα.

Άλλωστε από όσο γνωρίζω ακόμη όλοι τρέχετε για μπανάκια στη θάλασσα και επίσης από όσο γνωρίζω δεν δηλώνετε όλοι χειμερινοί κολυμβητές, εκτός ελαχίστων εξαιρέσων τους οποίους χειροκροτώ όλο τον χειμώνα, τον πραγματικό χειμώνα, αυτόν, που εσείς που μου πετάτε ένα "καλό χειμώνα" τώρα, κάθεστε στη ζεστούλα σας και δεν κουνιέστε, μέχρι τη δουλειά πάτε και με το ζόρι κι αυτό, και τη δε θάλασσα ούτε ζωγραφιστή.

Και μη μου αρχίσετε τα του τύπου  ... ο χειμώνας τι ωραία εποχή, με τα τζακάκια να καίνε (και να παθαίνουμε ασφυξία σε ανοιχτό χώρο από την κάπνα αφού καίνε ό,τι να ΄ναι), με τα ζεστά ροφήματα και το χουχούλιασμα στον καναπέ (λες και δεν καθόμαστε στον καναπέ με ζέστη ή δεν  πίνουμε ωραιότατο ζεστό ελληνικό ή άλλο ζεστό ρόφημα άλλη εποχή, ή δεν μπορούμε να χουχουλιάσουμε χωρίς τέλος στο καναπέ ή στο κρεβατάκι μας όταν σκάει ο τζίτζικας).
Ή ότι μαζευόμαστε στα σπίτια οικογενειακώς και περνάμε όμορφες στιγμές (μια χαρά όμορφες και μη σας πω και ομορφότερες περνάμε και το καλοκαίρι σε μια παραλία) ή τέλος πάντων ό,τι μου πείτε για να με πείσετε ότι ο χειμώνας είναι ωραίος!
Κακάσχημος είναι!
Ο,τι κάνουμε το χειμώνα μπορούμε να το κάνουμε ανετότατα και το καλοκαίρι και μάλιστα μπορούμε το καλοκαίρι να κάνουμε πολλά περισσότερα.

Χώρια που ο χειμώνας ως χειμώνας δεν έχει τίποτα το ωραίο. Γυμνά κλαδιά, ασπρίλα από  το χιόνι που σε ορισμένες περιοχές παίζει με τα νεύρα μας. Να δεχτώ ότι αν τύχει και είσαι εκτός όλης μπορείς να πετύχεις κάποιες όμορφες στιγμές της θάλασσας και του ουρανού που φορτωμένα και τα δύο σε εκστασιάζουν, αλλά μέχρι εκεί.

Το καλοκαίρι ασυζητητί ...



Το φθινόπωρο υπέροχα χρώματα, φώτα που παίζουν με το γυαλάδα που αφήνει η βροχή στους δρόμους, το αεράκι της ανανέωσης μιας και όλο και κάποια αλλαγή σε σχέδια θα κάνουμε, προετοιμασία της γης και ενασχόληση μαζί της.

Η άνοιξη επίσης χρώματα, αρώματα, αισιοδοξία, ξυπνά η φύση, ξυπνά η ψυχή μας.

Τέρμα λοιπόν! Το "καλό χειμώνα" θα το ακούω από την τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου και μετά. Τώρα θα αποκτήσω επιλεκτική ακοή και όραση και θα το σβήσω από το λεξιλόγιο και το μυαλό μου.

Καλή καλοκαιριού συνέχεια και προσεχώς καλό φθινόπωρο!