Γενέθλια

43 . Πιο πάνω και από τον απόλυτο πυρετό.

Τα τελευταία χρόνια δεν τα πάω καλά με τα γενέθλια. Δεν ξέρω πώς να χειριστώ αυτή τη μέρα. Δεν θέλω να έρχεται, αν και είναι χαζομάρα αυτό γιατί είτε έρθει  είτε όχι εγώ θα μεγαλώσω έτσι κι αλλιώς.

Με πονάει που μεγαλώνω.  Σιγά το πρωτότυπο. Ποιος θέλει να μεγαλώνει; Τα παιδιά ίσως, μέχρι να συνειδητοποιήσουν κι αυτά ότι ήταν τόσο ωραία τότε...

Ναι μεγαλώνουμε και αποκτούμε εμπειρίες αλλά εγώ δεν ξέρω πώς να τις κάνω να με πάνε παραπέρα.  Τις ήθελα πριν, χρόνια πριν, στα χρόνια εκείνα που λες έχω όλη τη ζωή μπροστά μου. Τώρα τις κοιτάω, τις στρώνω ωραία ωραία με το μυαλό μου και μετά τι; Απλά τις κοιτάω, τις φοβάμαι, φοβάμαι να τις αγγίξω, να τις νιώσω.

Είμαι από αυτούς που έχω μετανιώσει για πολλά στη ζωή μου. Που αν γυρνούσα πίσω με το μυαλό που έχω τώρα, όλα θα τα έκανα αλλιώς με την επιλογή να κρατήσω δυο πράγματα μόνο από αυτά που έχω κάνει: Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Μόνο αυτά και με αυτά να πάω παραπέρα.  Αλλά όπως είμαι τώρα, με αυτά που κουβαλάω τώρα και με δεκα δεκαπέντε χρόνια λιγότερα.

Ναι εντάξει κλαίγομαι, παραπονιέμαι.

Είμαι καλά, έχω τα παιδιά μου, τους γονείς μου, την αδερφή μου, τη δουλειά μου, το σπίτι μου, τους φίλους μου, τα αγαπημένα μου ξαδέρφια, το νησί μου! Αυτά τα έχω τα αγαπώ και τα χαίρομαι.

Απλά θα ΄θελα να χα και λίγη Χρυσούλα παραπάνω. Πιο υγιής, πιο δυνατή,  πιο όμορφη, πιο δραστήρια, με περισσότερο ταλέντο σε αυτά που αγαπώ να κάνω. Πιο δυναμική, πιο δραστήρια και πιο έμπειρη. Πιο ... γενικά! όχι τόσο λίγη που είμαι τώρα!

Ουφ! Εντάξει κλάφτηκα και φέτος!

Μια χαρά είμαι!

 Έλαβα εκατοντάδες ευχές, μηνύματα, τηλεφωνήματα. Και ευχαριστώ ειλικρινά όσους με θυμήθηκαν και μέσα από την καρδιά μου αντεύχομαι σε όλους κάθε καλό που υπάρχει, κάθε ευτυχία, κάθε γέλιο κάθε επιθυμία τους να γίνει αλήθεια, να γίνει ζωή!

Σας ευχαριστώ!

43..... και βλέπουμε ... πάμε λοιπόν!