Δε μου φτάνουν, δε μου φτάνουν...

Σιγά το πρωτότυπο, σε ποιον φτάνουν;

Κι όταν λέω σε ποιον φτάνουν, εννοώ σε άτομα της κατηγορίας μου! Σε απλούς εργαζόμενους του ...ευρύτερου δημόσιου τομέα (ναι ... μωρέ, ξέρεις ... στην κατηγορία, των τεμπέληδων, των χαραμοφάηδων του κράτους), που εν μια νυκτί είδαν τον "παχυλό" μισθουλάκο τους να μειώνεται κατά ενάμιση δεκαενθήμερο!
Κι αυτά που παίρνεις καλά είναι ! Τέσσερις ώρες δουλεύεις! Άλλοι δουλεύουν 12ωρα και παίρνουν, τα μισά από σένα, και πληρώνουν νοίκι, και πληρώνουν και πληρώνουν....

Ναι, υπάρχουν και χειρότερα! Υπάρχουν και άνεργοι, Υπάρχουν και άστεγοι, Υπάρχουν και άρρωστοι, Υπάρχουν και οι μη έχοντες στον ήλιο μοίρα!

Εγώ, έχω στον ήλιο μοίρα! Έχω έχω δουλειά, ένα σπίτι, δεν είμαι στο δρόμο.

Αλλά αυτό που μας έμαθαν πάντα να κοιτάμε το χειρότερο για να χρυσώνουμε το χάπι μας εμένα με νευριάζει. Ναι, υπάρχουν και χειρότερα, αλλά υπάρχουν και καλύτερα και μάλιστα με λιγότερο κόπο!
Ε...άντε βρέστα!! Χα! όχι δεν μπορώ! Αν μπορούσα δεν θα κλαιγόμουν!

Δεν πρέπει λοιπόν να κλαίγομαι! Έχετε δίκιο!

Αλλά αφού κλαίγονται οι καραέχοντες, δεν μπορώ εγώ να γκρινιάζω; Λίγο; Έτσι να μου φεύγει η ένταση! Γιατί ναι, είπαμε δεν είμαι στο δρόμο δεν είμαι άνεργη, φτάνουν κάποια χρήματα στο χέρι μου, αλλά ρε φίλε, πώς να το κάνω δε μου φτάνουν!!!

Και δε μου φτάνουν, όχι γιατί δεν έχω να πληρώσω το σπα μου, τις χειμερινές διακοπές μου στο Άσπεν (να με συμπαθάτε αν δεν έχω γράψει το νο 1 προορισμό, έχω μείνει λίγο πίσω στην ενημέρωση), χλιδάτα ρούχα και επώνυμα παπούτσια, ή το πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια.
Δε μου φτάνουν γιατί πληρώνω ΕΝΦΙΑ (ξανά και ξανά), γιατί πληρώνω μια υπερτιμημένη ΔΕΗ έχοντας μονίμως κλειστά τα φώτα στο σπίτι μου, γιατί πληρώνω ΟΤΕ υπερτιμημένο επίσης χρησιμοποιώντας ελάχιστα το τηλέφωνο, γιατί πληρώνω ασφάλεια ζωής (κόψτη!!!!), γιατί πληρώνω ασφάλεια αυτοκινήτου (τι το ΄θελες;), γιατί θα χρυσοπληρώσω τη θέρμανση των παιδιών μου (ναι κι ας έπεσε η τιμή του πετρελαίου, πάλι ακριβό, είναι!), γιατί θα πληρώσω εφορία, για χρήματα που δεν παίρνω, γιατί μου κρατάνε ένα κάρο λεφτά για την υγεία, και εγώ ψάχνω να βρω γιατρό, που στο τέλος τον πληρώνω.
Δε μου φτάνουν γιατί το σούπερ μάρκετ της εβδομάδας μου για τα εντελώς απαραίτητα, ξεπερνάει το εβδομαδιάτικο μου! Δε μου φτάνουν γιατί τους δυο καφέδες το μήνα που πίνω εκτός σπιτιού, τους σκέφτομαι και τους ξανασκέφτομαι! Δε.....δε...δε... λίστες ολόκληρες θα μπορούσα να γράψω!

Κάποιοι που ξέρουν κάποια πράγματα για μένα,  με χαρά θα πουν.... "Εμ... όπως έστρωσες θα κοιμηθείς, κοριτσάκι μου"!
Μην ανησυχείτε...αυτό κάνω κοιμάμαι όπως έστρωσα! Κι έτσι θα κοιμάμαι!
Απλά γκρινιάζω! Το δικαιούμαι!

Κι έχω δίκιο, όπως έχει δίκιο αυτός που έχει ένα γερό στοκ πίσω του και αρνείται να πληρώσει το φόρο του ή το ταμείο του και ψάχνει τρόπους να το αποφύγει , όχι για ιδεολογία (*), για το καλό της τσέπης του!
Όπως παραπονιέται αυτός που θα πέσει χαμηλά φέτος τα Χριστούγεννα και δεν θα πάει Νέα Υόρκη, για ένα μήνα ,αλλά θα τη βγάλει σε δεύτερο προορισμό για δύο!

Όπως παραπονιούνται όλοι βρε αδερφέ! Ωχ!!!

Μόνο αυτό μας έμεινε, να γκρινιάζουμε, είναι αγχολυτικό!
Γκρινιάζεις  και μετά σε πιάνουν τα γέλια, και λες νταξ μωρέ θα τη βγάλω κι αυτό το μήνα!  Και μένεις με το γέλιο βέβαια, γιατί ο μήνας δε βγαίνει....
Αλλά κρατάς αυτό τελικά, το γέλιο!
Και ναι θα γελάμε!
Όσο αναπνέουμε θα γελάμε!
Έτσι για να τη σπάμε σε αυτούς που χαίρονται με τη γκρίνια μας!
Και θα γκρινιάζω και θα γελάω, γιατί έχω ακόμη το προνόμιο να αυτοσαρκάζομαι!
Και είναι προνόμιο που κάτω να χτυπηθούν δε θα μου το κόψουν!

* Καλή η ιδεολογία, αλλά κι η πλειοψηφία αυτών που την έχουν την κάνουν πράξη, όταν έχουν καλύψει τα νώτα τους, ελάχιστους ιδεολόγους, έχω δει να πεινάνε. Και στην τελική καλοί μου ιδεολόγοι βρείτε μου εσείς που ψάχνετε το σωστό τρόπο αντίδρασης και εγώ μαζί σας ...γιατί τα δοκιμασμένα....ξεφτίσανε!

Ουφ! αυτά! Τα είπα και ξεθύμανα!