Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Μερικές φορές, νομίζω ότι πέφτοντας για ύπνο τέτοιες μέρες θα με επισκεφτούν κι εμένα εκείνα τα πνεύματα, που τάραξαν τον ύπνο του Εμπενίζερ Σκρουτζ, και άλλαξαν τη ζωή του και την άποψη του για τα Χριστούγεννα! 

Βέβαια εγώ δεν είμαι Σκρούτζ! Στο μόνο που του μοιάζω είναι στην άποψη μου γι΄ αυτές τις γιορτινές μέρες που σώνει και καλά πρέπει  όλοι να είμαστε μες στην καλή χαρά. 

Σαν παιδί δε θυμάμαι, πάντως σαν ενήλικη, δεν έχω μνήμες από αυτή την "τρελή χαρά". 

Ποτέ δε με ενθουσίαζαν τα φωτάκια, ο too much χριστουγεννιάτικος διάκοσμος, τα δεντράκια, οι μπαλίτσες, τα στολίδια, η χρυσόσκονη, και όλο αυτό το πολύχρωμο, αστραφτερό πακέτο, που το μπουχτίζω ήδη από μέσα Νοέμβρη, λόγω σχολείου και μετά στο σπίτι, "για το καλό", για να χαρούν τα παιδιά! 

Κούτες και κουτάκια βγαίνουν και αδειάζουν στο σαλόνι και όλο το σκηνικό να επαναλαμβάνεται κάνα μήνα αργότερα για το ανάποδο, το ξεστόλισμα! Πολύ θα ΄θελα να υπήρχε ένα μαγικό ραβδάκι που με ένα ...τσακ, θα τα στόλιζε και ένα ...ξετσακ θα τα ξανάβαζε στη θέση τους!

Δεν μπορώ λέμε! Απλά δεν μπορώ! 

Αφού τρώμε όλο το πακέτο με τα στολίσματα, μετά έρχεται και το πακέτο του οικογενειακού τραπεζιού, εκείνου που τρώμε όλοι σαν να μην υπάρχει αύριο, και μετά αποκαμωμένοι, καθόμαστε στον καναπέ και πίνουμε σόδες! 

Αυτό αλήθεια είναι το νόημα της γιορτής; 

Θα μου πείτε όχι, άλλο είναι! Αυτό του να δίνουμε, να δίνουμε αγάπη, τρόφιμα, χρήματα! Ναι ξαφνικά μας πιάνει κι αυτό κάθε τέτοιες μέρες και όλοι κάτι δίνουμε και βοηθάμε, και μετά το αφήνουμε στην άκρη! Του χρόνου πάλι! 

Όχι βρε άλλο είναι! Αυτό του να μαζευόμαστε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να αγκαλιαζόμαστε, να ανταλλάσσουμε ευχές, γύρω από το τραπέζι που λέγαμε παραπάνω!

Λες και τα αγαπημένα μας πρόσωπα δεν τα βλέπουμε όλες τις άλλες ημέρες! Περιμένουμε τα Χριστούγεννα! Ή λες και τα Χριστούγεννα δεν μπορείς να ξυπνήσεις στραβά βρε αδερφέ και να πατήσεις ένα καυγά με τη μάνα σου ας πούμε, επειδή έβαλες χρονιάρα μέρα παντελόνι και όχι φόρεμα!

Ωχ μωρέ! Αν θες να ζήσεις όμορφες στιγμές στο σπίτι σου δεν το προγραμματίζεις για 25 Δεκέμβρη. Απλά τις ζεις! Κάθε μέρα...ή έστω, όποτε κάτσει! Πρέπει σώνει και καλά να ΄ναι Χριστούγεννα;

Αυτόν τον καταναγκασμό δεν μπορώ, την καταπίεση,να είσαι γελαστή, να είσαι χαρούμενη με το ζόρι, να έχεις αυτό το "γούτσι γούτσι" βλέμμα, να φοράς σκουφάκια και χριστουγεννιάτικα καλτσάκια, και να περνάς "καλά" γιατί είναι γιορτές!

Το ΄χουμε χάσει το νόημα παιδιά! Άλλο είναι και πρέπει να το βρούμε από την αρχή!

Και ποιος ψάχνει τώρα, είν΄ το θέμα!

Η γέννηση του Θεανθρώπου, που υποτίθεται ότι αυτή γιορτάζουμε, κάτι άλλο μας δείχνει! Φαντάζομαι ότι ο καθένας μέσα του το ψάχνει! 

Ίσως κάποιοι να το χουν βρει, ίσως κάποιοι να μη το βρουν ποτέ! Και εγώ μάλλον είμαι μέσα σ΄ αυτούς!

Νταξ, να μη γκρινιάζω πολύ! Να είμαστε υγιείς εμείς, όσοι αγαπάμε και όλος ο κόσμος! Αυτό έχει σημασία!

Και για να μην με λέτε μίζερη, μόλις θυμήθηκα τι μου αρέσει κι εμένα από τα Χριστούγεννα: τα ισλί της μάνας μου! Αλλά αμέλωτα!

'Αντε, χρόνια πολλά σας και του χρόνου να ΄στε καλά!