Ένας ωραίος τρελός!

Αφιερωμένο σε έναν ωραίο τρελό που γνώρισα κάποτε και δεν έχει αποφασίσει αν θέλει να παραμείνει έτσι...

"Μια φορά κι έναν καιρό, ένας δυστυχισμένος και απελπισμένος από τη ζωή του άνθρωπος, στο διάβα του σε πολιτείες ξένες και μακρινές, γνώρισε έναν τρελό! Έναν τρελό, που διέφερε από τους άλλους, τους κοινούς, τους απλούς τρελούς των χωριών, που γύριζαν και με ασυναρτησίες, έκαναν τον κόσμο να τους κυνηγά και να γελάει μαζί τους!

Αυτός ο τρελός, ήταν η ίδια η ζωή, έτσι όπως θα ΄πρεπε να είναι! 

Ένα χαμόγελο μόνος του!

Κάθε γύρισμα του μυαλού του και μια αλήθεια, που έκανε τον δυστυχισμένο, να σκέφτεται ξανά τα λάθη και τους πόνους του και να βάζει σε άλλους ρυθμούς το επόμενο βήμα του!

Κάθε γύρισμα του μυαλού του και μια ιδέα, τόσο κοφτερή και αστραφτερή από τη μια τόσο απλή και ξεκάθαρη από την άλλη!

Κάθε στιγμή του και μια πράξη, μια μόνιμη επεξεργασία των πάντων. 

Έτσι όπως δε σταματούσε το μυαλό του να γυρίζει, έτσι δε σταματούσαν και τα χέρια του! Αυτός ο τρελός, δούλευε, μέρα νύχτα δούλευε, και αισθανόταν τόσο όμορφα μ΄ αυτό που αν του έλεγες "αρκετά, σταμάτα λίγο", σε κοιτούσε περίεργα για λίγο, μια ματιά, κοφτερή και υποτιμητική και δεν σου απαντούσε καν, σα να τον πρόσβαλες! 

Και ο τρελός δούλευε και δούλευε και έφτιαχνε, και δημιουργούσε και σκεφτόταν και ξαναδημιουργούσε, και είχε γεμίσει τα μικρά εκείνα κουτάκια που έχουμε στο μυαλό μας με ιδέες που περίμεναν να γίνουν πράξεις!

Μα θα μου πείτε! Σα να μην είναι τρελός αυτός που μας περιγράφεις. Παραείναι λογικός! Σκέφτεται - δουλεύει!

Όχι, τρελός ήταν , τρελός όπως θα ΄πρεπε να είμαστε όλοι μας! 

Ο απελπισμένος ήταν όλοι μας! Ήταν η πλειοψηφία των ανθρώπων που ζούσαν στα ωραία τους πλαίσια, με το καλοκουρντισμένο  πρόγραμμα τους και εκτελούσαν τις πράξεις που άλλοι είχαν προγραμματίσει πριν γι'  αυτούς!

Ο τρελός μας ήταν η ίδια η ζωή!

Ο απελπισμένος έζησε για λίγο χρόνο κοντά στον τρελό και έμαθε από αυτόν. Έμαθε πολλά! Και όταν ο τρελός του ζήτησε να φύγει, γιατί θεώρησε ότι αυτά που ήταν να του δώσει του τα 'δωσε και έπρεπε τώρα να συνεχίσει με αυτά που απέκτησε και να στήσει τη δική του τρέλα, το ΄κανε και όντως άρχισε να στήνει τη δική του τρέλα.  Και μάλλον τα κατάφερε!

Όμως ήξερε ότι τον τρελό θα τον έβλεπε ποτέ ξανά! 

Πέρασε ο καιρός. 

Ο τρελός μας αν και ήταν ικανοποιημένος με όσα ζούσε και έκανε, σκέφτηκε ότι ίσως θα ήταν μια αλλαγή να πάρει κάποια από τα στοιχεία των γύρω του και να τα εντάξει στη ζωή του! έτσι για αλλαγή!

Ίσως είχε γίνει και σ΄ αυτόν..... άνθρωπος ήταν.... αυτό το κάτι που πνίγει συνήθως τους "λογικούς". Ίσως να χτύπησε τη πόρτα του αυτός ο βραχνάς που στοιχειώνει τις ζωές των ανθρώπων, η μοναξιά! Δεν θα μάθουμε ποτέ γιατί επέλεξε να αλλάξει!

Όμως άλλαξε, και έβαλε νέα δεδομένα στη ζωή του. 

Παράλληλα όμως οι ιδέες δεν έπαψαν να υπάρχουν, να κατεβαίνουν και να μπαίνουν στα κουτάκια του μυαλού του, μόνο που τώρα, οι πράξεις του είχαν πιο αργό ρυθμό! 

Οι ιδέες πολλαπλασιάζονταν, και έμπαιναν στη σειρά, με την ένδειξη ΠΡΟΣΕΧΩΣ, αλλά οι ρυθμοί των χεριών του είχαν πέσει!

Ο τρελός μας είχε αρχίσει και έμπαζε ... έμπαζε λογική, αλλά εκείνη τη λογική των κοινών ανθρώπων! Και αυτό τον πελάγωνε!

Και άλλαξε, απλά άλλαξε!

Όμως η τρέλα του υπάρχει και είναι ακόμα εκεί, το ξέρει! Είναι σαν εγκλωβισμένο πουλάκι μέσα του που σπαρταρά, που φτερουγίζει απελπισμένο, και θέλει να πετάξει, μα δεν μπορεί! ¨ομως αυτό το φτερούγισμα, δείχνει ότι η τρέλα είναι ακόμα ζωντανή!

Δεν θα ξαναγίνει ο τρελός που ήταν. Ίσως και να μη το θέλει πια! 

Αλλά αν θέλει να διατηρήσει την αίγλη και την γοητεία της παλιάς του τρέλας έστω και λίγο, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεφύγει από αυτή!

Αν αφήσει την τρέλα να σβήσει, θα σβήσουν όλα!"

Στον αγαπημένο μου φίλο κι ας μην είναι πια εδώ! Τον πρώτο τρελό που γνώρισα!